Karin Oomen

HERINNERINGEN DIE JE LATER WILT HEBBEN, MOET JE NU MAKEN 💛

Ik ben Karin Oomen, 41 jaar, getrouwd met Jasper en moeder van Meike (10) en Tomas (8). Drie jaar geleden besloot ik dat het tijd werd mijn droom na te jagen en mijn eigen bedrijf op te zetten. Dat werd een bedrijf dat mij echt aan het hart gaat: your lovely memory.

Met your lovely memory help ik moeders eindelijk dat fotoboek voor hun kind te maken. Dat doe ik door hen te interviewen over hun kind en het fotoboek voor hen te maken of door moeders juist te helpen het zelf te doen, laagdrempelig met een online cursus.

Daarnaast maak ik herinneringsboeken (mijn koesterboek) voor jonge kinderen die een ouder moeten missen.

Het is zo mooi om te merken dat een fotoboek zoveel losmaakt, zowel bij het kind als bij de moeder.

Welke 5 woorden zijn typisch jou?

Koesteren: ik koester kleine en grote dingen in het leven. Ik kan genieten van een zonnestraal die doorbreekt (maar net zo goed van regendruppels op mijn gezicht), ik besef me elke dag hoe rijk ik ben met mijn gezin, de goede band met mijn moeder, de vrijheid om vanuit huis te werken, tussen de middag te wandelen met de hond. Ik koester de kinderstemmen als ze lekker zitten te spelen, maar ook de momenten voor mezelf als ik even alleen ben.

Inleven: ik kan me erg inleven in iemand anders. Dat was ook heel handig in mijn werk als communicatieadviseur. En het maakt denk ik dat de moeders met wie ik werk mij direct alles durven toe te vertrouwen. Mijn valkuil is wel dat ik soms zo in anderen inleef dat ik vergeet te voelen hoe ik er zelf eigenlijk in sta.

Persoonlijke ontwikkeling: ik vind het zo ongelooflijk interessant om mezelf steeds beter te leren kennen en begrijpen. Ik vind het zo inspirerend om cursussen te volgen die gericht zijn op het veranderen van je mindset. Dat heeft me echt al heel veel gebracht.

Chaotisch: oh, wat ben ik chaotisch. In mijn hoofd. In mijn spullen. Ik wijd het aan een creatieve geest en moet er vaak ook wel om lachen maar het kan me ook echt in de weg zitten. Ik schrijf al mijn ideeën op losse witte blaadjes, zoek me vervolgens een ongeluk. Kan moeilijk plannen, of eigenlijk, dat kan ik wel maar moeilijk me eraan houden.

Intuïtief: “ik doe maar wat”, zei ik in al mijn banen als communicatieadviseur. Zo voelde dat ook echt. En blijkbaar deed ik het goed. Zo is het met meer dingen. Ik doe veel op gevoel, weet dat ik goed zit maar kan het niet altijd beargumenteren.

Waarom doe jij wat je doet, wat drijft jou? Wat is dus jouw innerlijk vuur?

Mijn vader overleed plotseling toen ik 2 jaar oud was. Mijn vader, moeder en ik kregen een auto-ongeluk met z’n drietjes. Doordat ik zo jong was, heb ik geen eigen herinneringen aan hem. Dat heb ik erg gemist. Ook had ik niets van hem gericht aan mij. Toen ik zelf moeder werd, was ik me er ontzettend van bewust dat ik iets wilde nalaten aan mijn kinderen. Want als mij iets zou overkomen, zouden zij geen herinneringen aan mij hebben. Ik ben fotoboeken gaan bijhouden en niet zomaar fotoboeken, maar boeken waar ik van alles bij de foto’s schrijf voor ze.

Inmiddels zijn mijn kinderen oud genoeg om mij te herinneren maar ik heb ontdekt dat het nog veel meer brengt. Het laat ons even stil staan. Momenten opnieuw beleven. En door de fotoboeken vertellen we de kinderen veel meer, voelen zij zich enorm geliefd en genieten we eigenlijk dubbel. De kinderen willen heel vaak een fotoboek kijken voor het slapen!

Ik gun dit ieder kind. En iedere moeder. Maar ik zag ook bij vriendinnen dat het er maar niet van komt. Dat het er bij in schiet terwijl er wel een groot verlangen is naar dat fotoboek en het samen erin bladeren. Of weten dat je iets tastbaars nalaat aan je kind.

Het duurde even voor het kwartje viel dat dit iets is waar ik anderen mee kan helpen. Maar toen dat gebeurde, viel het ook allemaal op zijn plek.

En als ik dan van een moeder hoor dat hun kind helemaal verrast is om te lezen dat zijn ouders echt zo blij met hem zijn, als ik hoor dat moeders zelf ook zo ontroerd zijn om terug te kijken op al die foto’s, of soms zelfs een moeilijk eerste jaar beter een plek kunnen geven nadat we er samen doorheen zijn gegaan… poeh, dan voel ik in elke vezel van mijn lijf zoveel dankbaarheid!

Met Mijn Koesterboek ga ik nog een stapje verder.. ik wil daarmee herinneringsboeken maken voor (jonge) kinderen die een ouder moeten missen. Daarmee is het kringetje natuurlijk helemaal rond.

Wat betekent jouw vuur voor jou en je business?

Het is mijn motor. Ondernemen is niet per se iets wat me makkelijk af gaat. Het zichtbaar zijn en blijven, nieuwe klanten aantrekken, omzetdoelen stellen… Het is heel veel buiten mijn comfortzone. Maar als ik een reactie krijg van een moeder die ik geholpen heb, dan voel ik weer precies waarom ik dit doe. Als ik hoor dat een tekst zo raakt, als ik hoor hoe vaak de kinderen vragen om in het fotoboek te kijken, ja dan voel ik precies waarom ik dit zo waardevol vind!

Dat vuur is daarom zo belangrijk. Dat maakt dat ik doorga op lastiger momenten. Dat maakt dat ik op zoek ga als ik even niet weet welke volgende stap ik te zetten heb. Het helpt me weer te vinden waarom ik doe wat ik doe. En als ik daar maar dichtbij blijf, dan ontvouwt het pad dat ik te volgen heb ook weer vanzelf.

Hoe houd jij je vuur hoog?

Door mezelf te voeden met inspiratie en mezelf te blijven ontwikkelen. Het helpt mij ontzettend om inspirerende ondernemers te volgen, om te werken aan mijn mindset, om oefeningen te doen die me dicht bij mijn gevoel houden. Maar ook om naar dat gevoel te luisteren en soms even alles uit handen te laten vallen en lekker met de kinderen iets leuks te gaan doen.

Waar ben je heel trots op? Juist ook in deze moeilijke tijd?

Dat ik me ondanks alles juist heel redelijk in balans voel met werk en gezin. Dat was eigenlijk altijd mijn struggle als moeder. Op een of andere manier ervaar ik sinds een paar maanden echt meer rust. De lockdown maakte dat ik nog bewuster ging stil staan: wat wil ik dat de kinderen hiervan gaan herinneren? Ik wil niet dat ze zich de onzekerheid, de spanning, de ouders die moesten werken en geen tijd hadden, de strijd tijdens het thuisonderwijs zouden herinneren. Ik wilde dat het ook een fijne tijd zou zijn. Dat het ons dichterbij elkaar bracht.

Het was een gek jaar, we woonden net een paar maanden in Amersfoort en toen gingen de scholen dicht en alle leuke dingen niet door. Ik wilde dat thuis in ieder geval een veilige, fijne en gezellige plek was. Een plek waar ze graag zijn. Dus we zijn heel bewust leuke dingen met z’n vieren gaan doen. Met juist meer aandacht dan als we niet in deze situatie hadden gezeten. En dat hielp zo!

En het mooie is: na zo’n moment echte aandacht voor de kinderen, is er ook weer een moment om even tijd en ruimte voor jezelf te pakken.

Welk advies zou jij willen geven?

Aan alle moeders: denk bewust na over wat je je kinderen wilt meegeven. Dat is zo waardevol. Door daar bij stil te staan, ga je bewuster herinneringen maken en koesteren. En leg het vast. Maak foto’s, vertel je kind verhalen bij de foto’s, vertel waar je trots op bent en wat je blij maakt. Echt, je kind gaat ervan glunderen maar jij ook!

En het gaat niet om grote dingen. Het zit hem in kleine momentjes. Jullie bedritueel, een knuffelmoment, je kind dat voor je loopt waarvan je ineens beseft hoe groot het geworden is. Leg het vast, vertel het je kind. Zo onbeschrijfelijk waardevol. Nu al, en later helemaal.

En wil je ondernemen: volg je hart! Ga op zoek naar waar jij blij van wordt. Ondernemen is niet alleen maar leuk, het is persoonlijke ontwikkeling in sneltreinvaart. En dat hou je alleen vol als je doet waar je echt van aan gaat. Dus ga op zoek naar jouw vuur!

Welke quote/uitspraak of motto is jou op het lijf geschreven of past helemaal bij jou?

“Wees bewust van wat je je kind wilt meegeven en leg herinneringen vast, het is zo waardevol”.